Martin Weigel van W&K heeft een tijdje geleden een uitgebreid artikel geschreven. Hij schrijft daarin dat de term ‘engagement’ wat hem betreft geen waarde heeft.
Zijn betoog is interessant om te lezen. Het bestaat uit 9 punten:
Martin Weigel van W&K heeft een tijdje geleden een uitgebreid artikel geschreven. Hij schrijft daarin dat de term ‘engagement’ wat hem betreft geen waarde heeft.
Zijn betoog is interessant om te lezen. Het bestaat uit 9 punten:
Over Steve Jobs is de afgelopen dagen bijzonder veel geschreven. Vandaag ik doe er gezellig aan mee.
Ik lees met veel plezier zijn biografie. Gisteravond kwam ik dit stukje tegen over Apple’s legendarische 1984-reclame. De anekdote illustreert mooi dat ook grote mensen er helemaal naast kunnen zitten.
“[…] Jobs previewed the ad for […] the board at its December 1983 meeting. When the lights came back on in the boardroom, everyone was mute.
Philip Schlein, the CEO of Macy’s California, had his head on the table. Mike Markkula stared silently; at first it seemed he was overwhelmed by the power of the ad. Then he spoke: “Who wants to move to find a new agency?”
Sculley recalled, “Most of them thought it was the worst commercial they had ever seen.” Sculley himself got cold feet. He asked Chiat/Day to sell off the two commercial spots—one sixty seconds, the other thirty—that they had purchased.”
Het reclamebureau van Apple wist een eenmalige uitzending van de spot er toch door te drukken door te stellen dat het slot van 60 seconden niet meer verkocht kon worden.
“It was a sensation. That evening all three networks and fifty local stations aired news stories about the ad, giving it a viral life unprecedented in the pre–YouTube era. It would eventually be selected by both TV Guide andAdvertising Age as the greatest commercial of all time.”
Maar minstens zo interessant is dat het jaar daarna precies het tegenovergestelde gebeurde. De nieuwe Lemmings-commercial was wederom omstreden. Met het succes van 1984 achter haar naam wist het reclamebureau ook deze opvolger er door te drukken. Maar nu bleken alle bezorgde blikken terecht, de commercial flopte.
Ofwel: hoe dicht succes en flop bij elkaar kunnen liggen. En hoe lastig het vooraf te zien is welke kant het muntje opvalt, ook voor de grote jongens.
Minder is meer.
Tom Peters heeft zijn ervaring van 45 jaar samengevat. De hoogtepunten staan in deze twee pagina’s.
Bijzonder nuttig om door te lezen.
Regelmatig refereer ik nog aan een inspirerend gesprek dat ik had met Werner Vogels van Amazon.
Hij stelde dat Amazon bij innovatie niet kijkt naar de dingen die veranderen – hoewel dit intuïtief logisch is – maar juist naar de dingen die niet veranderen.
In het geval van Amazon zijn dat – op het gebied van boeken – twee zaken. Mensen willen hun boeken snel en goedkoop hebben. Dus alles wat Amazon initieert moet één van deze elementen verbeteren.
Daarom promootte Amazon zichzelf niet meer met reclame – dit maakt een boek niet goedkoper noch sneller – maar met een gratis bezorgdienst.
Het mooie hiervan is dat het innovatie doelgericht maakt. Iedereen weet op ieder moment wat er centraal staat.
En omdat je als marketeer steeds meer overspoeld wordt met nieuwe mogelijkheden, wordt het steeds belangrijker deze puntig te kunnen evalueren: helpen ze mij bij één van deze twee elementen?
Daarom denk ik dat een keuze van deze twee punten in het digitale tijdperk beter werkt dan brand-guides, merkhuizen of positioneringspunten. Het is niet dat deze overbodig zijn, maar ze leiden snel af.
“Een eigentijdse boekenverkoper”, “kwaliteitsleider”, of “voorloper in publishing” zijn wel inspirerende teksten, maar het is lastig ze snel en concreet te vertalen naar activiteiten. De beschrijving zijn snel abstract en creëren eerder ruimte dan dat ze richting geven.
Het voelt logischer uit te gaan van beperkingen, omdat deze eerder tot ideeën leiden. Dus waarop haakt een klant consequent af?
De roemruchte case van Homeplus in Zuid-Korea is hier ook een voorbeeld van. In Zuid-Korea zijn twee elementen een ‘probleem’ voor een supermarkt: mensen hebben weinig tijd om te winkelen en grond om nieuwe winkels te bouwen is schaars.
Dus je kunt stellen dat besparing van tijd en ruimte altijd centraal staan voor de innovatie van deze supermarkt.
Met dit in het achterhoofd is het logisch dat Homeplus haar reclameborden gebruikt als verkooppunten: bestel boodschappen door ze te fotograferen, ’s avonds staan ze voor je deur. Dit bespaart de klant tijd en Homeplus ruimte.
Kortom: probeer voor jou merk eens de twee cruciale, tijdloze knelpunten te definiëren: welke twee obstakels moet je continu verkleinen om te voorkomen dat mensen afhaken?
Als je hier een antwoord op kunt geven, weet je ineens veel makkelijk wat je met sociale media, apps of services moet doen.