Een tijdje geleden schreef ik een stukje over een model van Koert Bakker van Victors & Spoils. Zijn doel was om een onderscheid te maken tussen de manieren waarop mensen met merken kunnen samenwerken. Dit resulteerde in een vijftal stadia.
De gedachte van het model is inmiddels verder ontwikkeld. De fasering is bijvoorbeeld aangepast.
En er is een interessante matrix gekomen. Deze onderzoekt waarom het sommige merken beter lukt dan andere om een volgend stadium te bereiken. Dit model stelt dat er twee belangrijke voorwaarden zijn voor een succesvol 1-2-tje tussen merk en mens.
Aan de ene kant moeten er middelen zijn, Koert noemt dit ‘Empowerment’. De vraag is dus hoe goed een merk iemand in staat stelt om mee te denken.
Aan de andere kant is er bereidheid: in hoeverre willen mensen met het merk meedenken, of met het – maatschappelijke – thema dat het heeft geïntroduceerd? Dit is de ‘Common Ground’.
Dit leidt tot vier kwadranten. Newbies – deze merken kunnen nog alle kanten op, Pretenders – merken die veel middelen beschikbaar stellen, maar weinig mensen willen hier gebruik van maken, Potentials – hiermee wordt graag meegedacht, maar er zijn te weinig middelen en Collaborators – merken waarmee je wilt en kunt samenwerken.
Lees hier het hele artikel.