Auteur: Ingmar de Lange

Leestijd: < 1 minuut

Bob Greenberg is een ‘Media Futurist’ en de drijvende kracht van R/GA. Een eigentijds, interactief bureau dat onder andere de iD website van Nike maakte.

Greenberg is ook een man met een stelling. En wel over reclamebureaus. “They aren’t in the business of ads anymore.”

Business Week besteedde er aandacht aan met het artikel ‘An Adman’s Guide To Survival’. Het magazine meldt dat Amerikaanse merken als Samsung en Verizon hun Internetbestedingen minstens verdrievoudigd hebben.

Het werk van het reclamebureau staat volgens Greenberg daarmee ver af van de dagen van massamedia. Ze moeten nu ervaring met informatiearchitectuur krijgen. En met e-commerce. En persoonlijke media. En in staat zijn retail-omgevingen te maken. En consumenten puur met entertainment kunnen lokken.

Bij R/GA, het bureau waar hij het eigenlijk over heeft, werken dan ook informatietechnologen, data-analysten en experience-designers. Naast de meer ‘traditionele reclamemakers’.

Relevante visie? R/GA heeft in ieder geval een heuse cool-status met een grote schare fans en veel prijzen voor haar ‘hippe concepten’.

Meer in Business Week

R/GA

Leestijd: 2 minuten

Nederland wordt multi-cultureler. Dus ook marketing. Als het goed is tenminste.

Kort door de bocht kan gesteld worden dat Nederland de VS meer gaat volgen. Daar is het multi-culturele denken al verder doorgevoerd in het marketing-denken. Neem, wederom kort door de bocht, de impact van hiphop op reclame.

Interessant is de column van Hadji Williams (foto). Williams is een zeer succesvolle Amerikaanse copywriter met een zwarte achtergrond.

Zijn stelling: ook in Amerika zijn grote merken en bureaus nog grotendeels wit. En zij denken nog steeds in stereotypen.

Lees een verzameling van enkele quotes. Deze zijn voor de leesbaarheid iets ingekort.

What often follows are a couple of frustrating meetings. The agency explains that the general market’s insights don’t apply to their particular community and that they’d be better off doing fresh creative / fresh strategies all together, to which the client often responds, “Yes, but for the sake of synergy, let’s stay on message, okay guys? Thanks.”

Eventually, the ethnically agency spits out something and into the review process it goes. The client sees it. They’re uncomfortable with some of the language and the imagery. It’s unfamiliar to them. Why? Because as with as least 80% of white Americans, These concepts are concepts are pretty foreign to them.

“Is this a new trend in your community?” They ask with concerned smiles.

And when the work finally airs, it’s typical: Ethnic folk singing / rapping / convulsively dancing / beating on buckets. Or they’re in virtual market spots where someone literally plucked out all the white faces and plugged in with brown faces leaving every urban consumer who views it to go, “Who do they think they’re talking to with this crap?!”

Ongetwijfeld herkenbaar voor iedereen die iets met een ‘andere doelgroep’ heeft gedaan. Scene-marketing heeft nog een lange weg te gaan, zolang merken vertegenwoordigers van deze scenes niet naar binnen brengen.

Lees hier de hele column

Leestijd: < 1 minuut

Je rijdt op de snelweg en wordt ingehaald door een aquarium. Nee, dit is geen raadseltje. Maar een voorbeeld van wat een beetje creativiteit met een vrachtauto kan doen.