Kinderpleisters zijn niet alleen een doekje voor het bloeden. Ze zijn ook een mooie troost die de aandacht van het ongelukje leidt. Een flinke val wordt snel vergeten met een mooie beloning.
Band-Aid heeft dit gegeven eigentijds uitgewerkt. Een speciale app herkent de pleister en opent interactieve spelletjes van de Muppets.
Ofwel: een dubbele beloning voor dezelfde val :).
Bron: @BrandUtility
Ik heb een idee. We gaan langs huizen en vragen zoveel mogelijk mensen hun brievenbus open te zetten.
Dan doen we er dagelijks een nieuwe folder in. Soms over onze producten. Dan weer een personeelsadvertentie. Of een evenementenkalender.
Het maakt eigenlijk niet zoveel uit. Zolang we maar drie keer per week met een nieuwe folder komen.
Dan vragen we wat mensen van onze folder vinden. En of ze de tuinstoelen misschien leuk vinden. Misschien willen ze wel liever een tuinkabouter op de voorpagina.
Laten we het gewoon doen.
Het maakt niet zoveel uit of dit mensen zijn die wel eens bij ons kopen. Eigenlijk niet eens of ze bij ons in de buurt wonen.
Een open brievenbus is een open brievenbus. Een folder is een folder.
Jongens, ik zeg het je… dit gaat dingen veranderen, zo gaan we mensen bij ons merk betrekken!
(…)
Uiteraard werkt dit niet.
Dus dit dan ook niet op Facebook.
Even wat luchtigs: dit is een leuke parodie op alle hyperige sociale media-filmpjes.
Bron: The Next Web
Vandaag is PICNIC Mashup, een voorproefje van het PICNIC-festival.
Het was een ochtend met een hoop inspiratie en slimme uitspraken.
Andrea Mallard van IDEO gaf een presentatie over het geheim van het succes van het legendarische designbedrijf.
Haar stelling was dat IDEO niet zozeer succesvol is dankzij Design Thinking, een principe waarover inmiddels bijbels vol zijn geschreven. Het geheim zit ‘m in de werkcultuur.
Deze is kortgezegd open en speels. Mensen bij IDEO huilen, spelen, delen zonder te claimen, zagen gaten in muren en schieten pijltjes op gasten. En ze doen dit allemaal zonder toestemming te vragen.
Dit resulteert in een inspirerende werkcultuur. En juist die zorgt voor de productiviteit.
Kortom: de principes die in de boeken staan, zijn meer het resultaat dan de oorsprong. Het is dus wat onzinnig om proberen de resultaten te imiteren, zonder de juiste stimuli te geven.
Of, zoals ze zelf zei: “Understanding is not the same as internalizing.”
Het goede nieuws is dat dit motiveert om kennis te delen. Weten is iets anders dan kunnen. De angst is dat anderen er met je idee er vandoor gaan, is dus wat onzinnig. Het gaat niet echt om de kennis.
Maar dat voelt ook als het slechte. Want innovatieve principes als Design Thinking zijn dus een stuk moeilijker te imiteren dan de mooie modellen en boeken sugereren. En wat is daarmee de waarde van puntige wijsheden?